Extracties en kleine heelkunde zijn een belangrijk onderdeel van de tandheelkundige praktijk. Minister Vandenbroucke heeft de extramurale geneeskunde bestempeld als “villageneeskunde”. Daarmee zitten een 10 tal medische disciplines met een belangrijke extramurale activiteit in dezelfde werkomstandigheden als de tandheelkunde: het honorarium moet niet enkel de intellectuele acte vergoeden, maar ook instaan voor alle directe en indirecte kosten die met deze acte gepaard gaan. Toch worden gaandeweg materialen duurder en nemen de eisen inzake veiligheid en desinfectie alsmaar toe. De ziekenhuizen worden betoelaagd voor deze kleine ingrepen middels forfaits en andere tegemoetkomingen. Ook is het zo dat honoraria die in ziekenhuizen gegenereerd worden onderhevig zijn aan afdrachten.

Binnen dat algemeen kader spelen de wetenschappelijke verenigingen samen met de universiteiten en de beroepsverenigingen een belangrijke rol: hoe ver moet men gaan met de vereisten inzake ‘extracties en kleine heelkunde’? Waar ligt de ‘standard of care’? Is deze gewijzigd in de loop de jaren en hoe zal deze wijzigen in de toekomst? Hoe bereiden we ons hier het beste op voor? Naast het renumeratie-aspect is er ook het aspect risico-management. Wat kan er mis gaan? Wat gebeurt er àls het mis gaat? Hoe kunnen we vermijden dat het mis gaat? Het concept dat het vooral gaat om de ingrepen “an sich” is voorbijgestreefd. Zowel patiënten als maatschappij beoordelen de zorg op het gehele proces, ook al wordt slechts de ‘act’ gerenumereerd. Het is dan ook zinvol om voor een reeks kleine ingrepen het gehele zorgproces in de ambulante praktijk in kaart te brengen en te zien hoe de standard of care verschilt van ingreep tot ingreep.